Ludzie pracy w kierowaniu gospodarką.

Przytoczymy przykład takiej sprzeczności, jednej z najważniejszych, jakie powstają w gospodarce socjalistycznej. Z socjalistycznych stosunków produkcji wynika konieczność scentralizowanego, planowego kierowania procesami gospodarczymi. Z drugiej jednak strony ze stosunków tych wynika konieczność szerokiej demokracji gospodarczej, udziału ludzi pracy w kierowaniu gospodarką, zapewnienia przedstawicielom aparatu gospodarczego wszystkich szczebli, a także samym załogom robotniczym, istotnego wpływu na bieg spraw gospodarczych na ich odcinku. Wymagają tego podstawowe zasady socjalizmu, wymaga tego również po prostu zdrowy rozsądek: chodzi o maksymalne rozbudzenie inicjatywy ludzi pracy; bez . ich dążenia do gospodarności na każdym najdrobniejszym odcinku — najlepszy plan nie zapewni należytych efektów gospodarczych.